Kutsal yazıların yanılmazlığı ve literal yorumun yani yazıldığı şekli ile anlışılma ve yorumlanma zorunluluğu aslında kökten gelen bir durum değildir. Bu zamanla oluşmuş ve hele hele 17.yüzyıldaki reform hareketleriyle adeta olmazsa olmaz bir öğreti halini almıştır. Oysa Luther'in Yakup ve Vahiy bölümlerini Yeni Antlaşma yazıları içine almamayı düşünmüş olması bile yazılar hakkında hiç de bu kadar katı düşünmediğinin açık bir kanıtıdır. Elbette literal alınması gereken bölümler vardır ve aynı zamanda elbette mecazi, metaforik alınması gereken bölümler vardır. Ve ayrıcı yazılar birinci derecede yazıldığı dönemdeki olaylara, durumlara hitap etmektedir. Yanılmazlık oldukça iddialı bir ifadedir. Yazıların reform dönemi öncesinde bile algılanış biçimi tarihsel ve metaforiktir...

Duvarlar çoğu zaman koruma, güvenlik amaçlıdır. Duvarlar aynı zamanda ayırır. İçerdekiler ve dışardakiler hep duvarlara göre belirlenir. Duvarlar taştandır. Aynı zamanda duvarlar görünmez yürek kabuklarındandır. Öyle ya da böyle tarih boyu duvarlar hep bir şeyleri bir şeylerden ayırmak için vardır. Ayırmıştır da, günümüzde bile inançların binaları duvarlarla insanları birbirinden ayırır. Oysa Mesih İsa'da gerçek anlamda Yol'a talebelik önce duvarları yıkmakla başlayan bir talebeliktir. Mesih İsa'nın kilisesi yoktur, tayin ettiği din adamları, önderleri yoktur. Matta 23'de net bir anlatımla dile geldiği gibi Mesih İsa'yı yüreğine alan kişi için sadece Mesih'in manevi anlamda önderliği ile yaşanan ve her talebenin bir mabet olduğu yaşamlar vardır. Duvarsız yaşamlar....